سایه ی ظهر

چیزی که دیروز تو بود امروز آن دیگری است.

و چیزی که تو دیروز به آن دلبسته بودی و بزرگ می دانستی، الان در قالب تو برای دیگران به چشم می آید.

و تو خوب می دانی که این دور برای آن ها نیز تکرار خواهد شد. بزرگی های ظاهری و موفقیت های پوچ.

دور تکراری دنیای بی دوام. همچون سایه ی ظهر.

چه بهتر که در این اندک زمان عمر درگیر بزرگترین بزرگی ها و خوب ترین خوبی ها و پرثمر ترین پرثمرها شد. که  عمر کوتاه است و راه دراز و دشوار. فسارعوا الی الخیرات.

و چنین مسیر هوش می خواهد. نبوغ می خواهد. نبوغی که از میان هزارها هزار بی راهه و کج راهه و راه پر پیچ و خم، کوتاه ترین و در مسیر ترین را انتخاب کنی: صراطی مستقیم. بی اتلاف وقت و دور خود چرخیدن ها و به ثمر نرسیدن ها.

و هوش و نبوغ فرقانی است که تنها خدا می رساند. به کسی که راه او را برگزیده. 

و خدا از هر مهربانی مهربان تر است.

و از هر یاوری دلسوزتر.

و از هر راهنمایی صادق تر.