امروز ... این‌جا ... ایران

شاید به‌تر باشد با چاه سخن گفت...

در جایی که هر روز می‌شنوی و می‌بینی چیزهایی را که نباید.

که اگر بگویی غیبت است و سیاه‌نمایی و تضعیف روحیۀ تلاش دیگران و البته خود.

باید در پایان هر روز، بروی سر چاهی که در آن آب معنویت از درون زمین سَر برآورده بنشینی و راز دل بگویی.

شاید که آن آب دل تو را و ذهن و خیال تو را و چشم و گوش تو را بشوید از آن‌چه که دیده و شنیده و دریافت کرده.

شاید که جویی از آن آب ساخته شود و راهی برای تو بسازد به دریای بی‌کرانۀ ایمان.

و آن بی‌کرانه تو را استوار می‌سازد در تلاش و تلاش و تلاش.

و تلاش‌ها چشم و گوش و ذهن تو را می‌بندند بر هر بدی، بر هر آن‌چه دوستش نمی‌داری، بر هر آن‌چه نادوست‌داشتنی است.

این‌جا ایران است،

این‌جا تهران است،

این‌جا هوایش خاکستری است، زمینش یخ‌بندان و دل‌های مردمانش یخ‌زده.