کلامی از امیر مومنان (ع)

شما مردم به وسیله ی ما در تاریکی های گمراهی هدایت یافتید، و به قله ی فضیلت رسیدید، و از شب تیره به سپیده دم صبح در آمدید. کر باد گوشی که صدای نصیحت را نشنود! و چگونه کسی که هیاهو و فریاد بلند گوشش را کر ساخته، صدای ضعیف را خواهد شنید؟ آرام و مطمئن باد دلی که با ترس خدا می تپد.

همواره پیامدهای عهد شکنی شما را انتظار می کشیدم، و نشانه های فریب خوردگان را در سیمای شما مشاهده می کردم. لباس دین را بر تن کرده بودید و باطن خود را از من پوشیده می داشتید، در حالی که به صفای باطنم درون شما را می دیدم.

در حاشیه ی جاده های گمراهی ایستادم تا شما را به راه حق در آورم. شما در این جاده های گمراهی به یکدیگر می رسیدید و راهنمایی نداشتید، و زمین را برای رسیدن به زلال هدایت حفر می کردید ولی آبی نمی یافتید...

آن که به وجود آب اطمینان دارد تشنه نمی شود.

و زمین را برای رسیدن به زلال هدایت حفر می کردید ولی آبی نمی یافتید...