روزگار می رود و ما می مانیم!

الهی تو را سپاس به خاطر بودنت در همه حال، 

الهی تو را سپاس برای تمام نعمت های پیدا و پنهانت، 

الهی تو را سپاس برای تمام نعمت هایی که من می بینم و می فهمم، 

تو را سپاس برای تمام نعمت هایی که نمی بینم و می فهمم،  

تو را سپاس برای تمام آن نعمت هایی که می بینم و بی توجه از آن ها عبور می کنم، 

تو را سپاس برای آن نعمت های پنهانی که هیچ درکی به آن ها ندارم و تو کریمانه به من عطا کرده ای، 

الهی تو را سپاس به خاطر خودت و بودنت در تمام لحظات، 

الهی تو را سپاس به خاطر نگاه مهربان و همیشگی ات، 

الهی تو را سپاس به خاطر نعمت پدر و مادر، نعمت خانواده، نعمت آرامش، 

الهی تو را سپاس برای تمام راه های روشن، 

الهی رهایم کنی من هیچم، پوچم، بی ارزشم، غباری معلق در این میانه ی پیچیده، تمام پیچیدگی های پیدا و پنهان، 

باز هم با من بمان و بودنت را همیشه به یادم بیاور، 

الهی مگذار که غبار غفلت بیشتر دلم را تیره کند،  

الهی تمام غبارها را تو بردار، 

الهی تو را شکر برای تمام بودنت ... 

الهی تو را  شکر برای تمامی مهربانی هایت، تمام نگاه هایت، تمام یاری هایت، تمام تمام تمام خدایی هایت.