فرزانگی

اتفاقی در مسیر مطالعات به سخنرانی یکی  دیگر از دانشمندان امروز می رسم! زمینه ی جالبی است، از روش جالبی برای پیدا کردن سلول های سرطانی در کمک به جراحان استفاده کرده اند. به روزمه ی پروفسور مراجعه می کنم و میرسم به آزمایشگاهش. کارهای بزرگی در زمینه ی شناخت سرطان انجام می دهند. این کارهای جالبی که می گویم دقیقا در خود مرز دانش است.  

روزمه ی پروفسور ولی هنوز در ذهنم نقطه ی تاریکی بر جا گذاشته است.  

اصالتا اهل کشوری هستند که تمام آن غصب است! شاید تک تک سلول های ساکنان غاصب آن حتی! 

فکرم را درگیر می کند. 

خنده دار است! پروفسور چند ساله است؟ زیر پنجاه سال. در چند سالگی در آن کشور تحصیل کرده؟ چند سال است که ساکنان اصلی این سرزمین تحت شدیدترین بی رحمی های قرنِ نو (!) روزگار گذرانده اند؟

خنده دار است! کسانی که به راحتی زن و کودک و پیر و جوان را زیر رگبارهای خود می گیرند، آن ها را آواره می کنند بی توجه به این که در این آوارگی چه بلاهای پیچیده ای از زمین و آسمان به این مردم می رسد، جوانان دانشمندی تربیت می کنند! دانشمندان بزرگی که دم از بشر دوستی می زنند و برای نجات جان بشریت، برای دفع بلای بزرگ جهان امروز که مثلا سرطان است، کارهای اینچنینی انجام می دهند! مضحک ترین دید بشر دوستانه همین است!  

معمای پیچیده ای نیست: اگر سرطان بد است، جنگ بدتر است. و اگر سرطان خانمان سوز است، جنگ خانمان برانداز است! همه اش تضاد است. از طرفی بزرگترین سرمایه ها توسط دانشمندانی (که احتمالا بسیار هم بی طرفند!!) صرف مهم ترین تحقیقات می شود تا مگر عمر بشریت چند سال بیشتر شود و از طرفی بزرگترین سرمایه ها صرف نابودی انسان ها در گوشه ای دیگر از دنیا می شود. به سادگی آب خوردن و نه به پیچیدگی این تحقیقات دانشمندان، انسان های روی زمین کشته می شوند، انسان هایی بی دفاع! قضیه چیست؟  

+++ 

این هایی که نوشتم اصلا ناسپاسی و بی توجهی به تلاش های شبانه روزی دانشمندان بزرگ نیست. از چیز دیگری حرف می زنم» از تناقضات دنیای امروز. از این که بشریت با این همه تناقض قرار است به کجا برسد و چه کسانی سعی می کنند بر همه ی مردم حکومت و تسلط داشته باشند از هر جنبه ای؟ و وظیفه ی هر انسانی به عنوان یک آفریده ی مستقل چیست؟  

از این که قرار است بشریت به کجا برسد؟ این همه پرگار دور کدامین مرکز می چرخند؟ این همه مراکز پراکنده قرار است کی و چگونه به هم برسند؟