دنیا

دنیا چیز عجیب و غریبی است. گاهی خیلی کوچک است. کسی از آن طرف دنیا و بسیار دست نیافتنی، آنقدر زمینه اش به تو نزدیک می شود که تصورش را هم نمی کنی. 

و گاهی خیلی بزرگ می شود. تو زمانی از چیزی  حرف می زنی  و اطرافیان تصور می کنند که  رؤیایی است دست نیافتنی، دو قدم آن طرف تر، با تغییر مکان، در انبوه کارهای در آن زمینه قرار می گیری و الان حق انتخاب داری که این زمینه را انتخاب کنی یا نه. 

چیز عجیب و غریبی است این دنیا. 

و یکی دیگر است که ما را راه می برد. این تلاش ها و تمام این طرف-آن طرف رفتن ها را سکان داری هدایت می کند که تو نمی شناسی اش. 

چیز عجیبی است این دنیای کوتاهِ از بین رونده. 

و تازه وقتی به چیزی می رسی می فهمی چه قدر دنیا کوچک است. چه قدر بازی خنده داری است این شطرنج ما آدم های این روزها! 

همین است که ابراهیم خدای از بین رونده را کنار می گذارد و به جستجوی خدای ماندگار می رود. 

سبحان ربک رب العزة عما یصفون